Anonciĝis filmkonkurso por junaj dulingvaj eŭropanoj

Anonĉigis en Finnlando filmkonkurso nomita “POLYGLOT: on the way to Turku” (“Poligloto: survoje al Turku”).

Ĝi celas junajn, dulingvajn eŭropanojn, kaj la premio estas partopreno en venontjara vagada filmprojekto apud la urbo Turku en Finnlando. Konkursantoj alŝutu mallongan memfaritan filmon (maksimume 5-minutan) en unu el du kategorioj:

• Video-portretoj (dokumentariaj) pri “Mia multlingveco”
• Video-poemoj (fikciaj) pri “La lingvo en kiu mi sonĝas”

La limdato por sendi vian filmon estas la 15-a de decembro 2010 — Zamenhof-tago! — kaj la premia vojaĝo okazos inter la 3-a kaj 19-a de junio 2011.

La ironie entute unulingva retejo pri la konkurso estas www.polyglot-turku.eu. La lingvo uzata ne estas la finna.

Se vi havas inter 18 kaj 35 jarojn, loĝas en Eŭropo, kaj posedas kameraon kaj la emon uzi ĝin, jen spektontaro kiu atendas malkovri vian esperantistecon. Montru ĝin al ili!

Programero pri Esperanto ĉe BBC1

Ĉi-vespere, aperis ĉe la BBC programero pri Esperanto kadre de la programo The One Show, kiu elsendiĝas tutlande en Britio ĉiutage (de lundo ĝis vendredo) per BBC1, la ĉefa televid-kanalo de la BBC. La programo kutime estas spektata de ĉirkaŭ 5 milionoj de homoj*.

Mi tre ĝuis la filmadon, kaj delonge ŝategas la komediiston Arthur Smith, kiu prezentis la programeron kaj intervjuis min. Ankaŭ la teknikistoj kaj la produktisto estis interesitaj kaj tre simpatiaj pri la afero, kaj (tre kontentige) pretis akcepti proponojn miajn pri kion ni diru kaj kiel ni vortumu aferojn, por ne misreprezenti Esperanton.

Ĝuu!

*Tiun ciferon mi prenis de la retejo de la Broadcasters’ Audience Research Board, kiu indikas The One Show atingis spektantaron de 5.07 milionoj, 4.75 milionoj, kaj 5.32 milionoj, en ĝiaj lastaj tri semajnoj de elsendoj en 2009.

Nova versio de “La Espero”

Ĵus eldoniĝis en Usono KD-o de naciaj himnoj, en nekutima ĵaz-stilo, farita de Garry Dial kaj Terry Roche. Mi notas ĝin ĉi tie ĉar la kolekto inkluzivas La Esperon.

Ĉe CDbaby.com vi povas aŭskulti eltiraĵon de la himnoj kaj aĉeti la albumon.

Pli tradicia versio troviĝas ĉe imeem.com.

Reveno!

Post paŭzo de du jaroj dum kiam pligrandigis mian firmaon, daŭrigis mian volontulan laboron ĉe mySociety, havis du infanojn, kaj ekinstruis nian lingvon al pli ol 100 infanoj en du bazaj lernejoj, mi nun revikas mian dormantan blogon. Trumpetadu, buĉu la grasigitan bovidon, ktp.

Global Voices en Esperanto

Estis la Pintkunveno de Global Voices* en Londono (Dec. 2005) kiu instigis min ekblogi. Mi ĉeestis la kunvenon por mencii Esperanton kiel unu el pluraj vojoj tra la gigantaj lingvaj bariloj, kiuj malhelpas la liberan interŝanĝon de informoj inter popoloj, landoj kaj kontinentoj. [*Global Voices = Tutmondaj Voĉoj]

Dum la esperantlingva blogaro daŭre kreskas, ĝi ricevis plurajn menciojn ĉe Global Voices, lastfoje hodiaŭ kun artikolo “Vojaĝo tra Esperantujo“. Ni esperas, ke la kampanjo pri la ĉi jara Esperanto-Tago aperigos dulingvajn artikolojn ĉe diversaj blogoj tra la mondo.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Kiel mi diris dum la kunveno pasintjare, mi kredas, ke la uzo de la angla kiel internacia lingvo ne kongruas kun la celoj de Global Voices. La uzo de iu ajn nacia lingvo en internacia rolo benas ties denaskulojn per granda, porĉiama, sed ofte preteratendita avantaĝo super la aliaj naŭdek-kaj-kelkaj elcentoj de la mondanaro — jen situacio apenaŭ ema al libera, dudirekta fluo de informoj inter ĉiuj mondcivitanoj, kiam partopreno en plej multaj landoj estas rezervita por malgranda, alte edukita elito, kaj eĉ tiam nur kiel duarangaj partoprenantoj malantaŭ la denaskuloj (rilate al esprimopovo, facileco de partopreno kaj risko de stultaspekto pro lingvaj eraroj).

La fakto, ke la angla ankaŭ estas la lingvo de Usono maltrankviligas multajn. Sen voli lanĉi debaton pri usona ekstera politiko, mi kredas, ke ne estas tro kverelige diri, ke Usonon konsideras multaj tra la mondo kiel almenaŭ iel minaca — kelkaj dirus “tiraneca”, “agresema” kaj pli — kaj deviga uzo de ties lingvo por internaciaj rilatoj rankorigas multajn.

Tamen, eĉ akceptinte ĉion ĉi, ne eblas nei ke multe pli da personoj aktuale parolas almenaŭ iom de la angla ol iu ajn alia lingvo, kaj tiu situacio ne tre baldaŭ ŝanĝos. Kun tio kiel ekirpunkto, estus iom malsaĝe kaj sensence por iu ajn internacia projekto fari ion radikalan kiel malpermesi ĝian uzon pro unike idealecaj kialoj. Ni devas ekiri de ie.

Por la venonteco, tamen: la tradukado certe havas valoran lokon, sed ĝi estas fame laborraba; la angla kiel dua lingvo sendube grande rolos dum la tuja venonteco, kun eventuala konkurenco de la hispana kaj/aŭ la ĉina; sed ankaŭ Esperanto estas solvo aktuale uzata ĉiukontinente de kreskanta nombro de parolantoj kaj legantoj, kaj reprezentas multe pli egaligecan, neŭtralan (sen diri multe pli facile ellerneblan) kompletigaĵon al naciaj lingvoj.

La sola esperantlingva blogo ĉe WordPress.com…?

Ŝajnas, ke iu norvego kredas, ke li havas la ununuran esperantlingvan blogon ĉe WordPress.com, kvankam ĝi ekzistas de malpli da tempo ol tiu ĉi. 🙂

Mi provis lasi komenton ĉe lia blogo antaŭ kelkaj tagoj:

Ĉu vere vi ne vidis aliajn esperantlingvajn blogojn ĉe WordPress.com? La mia ekzistas jam de pli longa tempo ol tiu ĉi, kaj ja aperas en la listo alligita ĉi supre. 🙂 Tion dirinte, mi jam rigardis plurfoje tiun liston kaj neniam antaŭe rimarkis iun ajn alian esperantlingvan blogon, ekz. tiun ĉi. Ili kaŝas nin unu de la alia!

Depost julio, aperas ankaŭ la retejo de la esperantigo de Conspectus rerum Latinus.

…sed ĝi ankoraŭ ne aperis. Tre aktive subtenita blogo, ĉu ne?

Pardonu min, mi diras tion nur ŝerceme. Estas tre bone kaj kontentige vidi la pligrandigon de la esperantlingva blogaro.

La esperantiga skipo de OpenOffice.org sturme laboras!

Mi estas mirigita — kaj tre kontenta! — pri la rapideco de la laboro de la tradukskipo de nia grandega laboro por la projekto OOo:Eo.

En malpli ol du semajnoj, ni tradukis kaj parte provlegis pli ol 6.000 el la 10.000+ frazoj bezonataj por povi eldoni nur la tekstoredaktilon (nomatan “Verkilo”), kaj la laboro senĉese daŭras. Ni tradukis ankaŭ, eble neintence (!), la datumbazan parton de la programaro (“Datumbazilo”).

Kiam ni finos la tradukon de Verkilo, ni havos du frontojn por prilabori — unu por la tradukantoj, kaj unu por la teknikistoj.

Kiel tradukado, restos la grandegaj Helpodosieroj, kiuj enhavas pli ol 40.000 frazojn. Tiu laboro estos iom teda, mi timas, sed certe grava parto de la finota projekto.

Kaj teknike, estus utile ekenigi nian laboron en la programon kaj provi kompili ĝin, por malkovri eventualajn problemojn tiurilatajn.

Konklude: ni ankoraŭ ne finis, sed ni pli progresis dum la pasintaj du semajnoj ol dum longa tempo antaŭe (ĉefe pro tempomanko mia, mi agnoskas), kaj mi kontentegas pri la tuta skipo.

Koran dankon al vi ĉiuj!

OpenOffice.org esperantigita

Dum kelkaj jaroj nun, mi estas membro de skipo (kaj nun la skipestro), kiu prilaboras tradukon de OpenOffice.org Esperanten.

La hodiaŭa novaĵo estas, ke mi ĵus sukcesis transmeti nian ĝisnunan laboron — kiu jam daŭras dum kelkaj jaroj, kvankam tute ne plentempe — al la retejo LaunchPad.net, kio multe plifaciligos la kunlaboradon pri la tradukado.

Kion ni faras depost 2002? Nu, unue estis la terminaro de ĉ. 6.800 tradukendaj terminoj. Multaj jam ekzistis en Esperanto, sed kelkaj estas tute novaj en la lingvo, kaj estis foje tre longaj diskutoj pri la plej taŭgaj vortumoj. Ni provis k.e.p. ofte kongruigi niajn vortelektojn kun tiuj de aliaj, jam ekzistantaj programoj (ekz. Ĉapelilo, Mozilla, KDE, kaj aliaj) kaj kun la Komputada Leksikono de Sergio Pokrovskij. Kiam tion ni finis, ni eklaboris pri la programo mem, sed tio estas mamutgranda tasko.

Tio, kio malhelpis, estis la manko de klare priskribita labormaniero; ŝajnis, ke ĉiulingva tradukskipo de OpenOffice.org evoluigis sian proprajn metodojn kaj sian propran retejon, kvazaŭ tute izolitaj unu de la aliaj. Ni do trovis multajn ideojn, sed neniujn simplajn instrukciojn.

Dum longa tempo, laboro farita de aliaj skipanoj estis sendita al mi por provlegado kaj enigo en la arkivojn, sed tio fine haltigis la laboron, ĉar ili estis pluraj kaj mi nur unu, ofte sen multe da libera tempo por dediĉi al la projekto.

Nun, tamen, LaunchPad.net aŭtomatigas la kunigon de la laboro de la diversaj skipanoj. Mi povos pasigi mian tempon tradukante same kiel la aliaj, kaj ni ĉiuj povos provlegi kaj korekti la laboron de ĉiu alia kunlaboranto.

Do… ni estas pretaj kunlabori, multe pli efike ol antaŭe, mi esperas. Mi kore esperas, ke ni finfine ekvidos rezultojn, t.e. eldonita esperantigita versio de la programo, dum tiu ĉi jaro.

mySociety

Post kiam mi volontule eklaboris pri la elstara retejo PledgeBank.com dum la pasinta monato (specife, temis pri ĝia esperantigo…

|
|
V

…kaj la samtempa priraportado de dekoj da cimoj en ilia traduka ŝablono), mi ĉeestis unu el iliaj neformalaj renkontiĝoj en Londono. Mi ne rajtas diri, ke mi multege kontribuis al la tiutaga laboro, sed estis plezuro renkonti kelkajn personojn, kiujn mi konis jam per multaj retmesaĝoj, kaj mi esperas plu labori por la grupo venontece.

mySociety kreskis el neformala grupo, kiu kreis FaxYourMP.com [t.e. “FaksuVianParlamentanon”] — servo, kiu ebligas al la brita publiko senpage sendi faksmesaĝojn al siaj parlamentanoj. Demandinte la poŝtkodon de la uzulo, la sistemo aŭtomate trovas lian/ŝian reprezentanton kaj proponas ŝablonan mesaĝon, en kiu vi skribas vian mesaĝon. Oni poste publikigas tabelojn, ordigante la reprezentantojn laŭ nombro da respondoj senditaj aŭ aliaj kriterioj.

Tiu servo nun kreskis kaj iĝis WriteToThem.com [t.e. “SkribuAlIli”], kiu funkcias laŭ similaj principoj, sed ebligas komunikadon kun ne nur naciaj parlamentanoj, sed ankaŭ kun lokaj, eŭropaj, k.a.

En junio 2005, ili lanĉis PledgeBank.com, per kiu oni promesas fari ion bonan kondiĉe ke iom da aliuloj faros same aŭ iel helpos. Kaj la Esperanto-versio, kiu ekzistas de nur kelkaj semajnoj, jam havas preskaŭ dek promesojn, el kiuj kelkaj jam preskaŭ sukcesis. 🙂

La spektaklo de Paul O’Grady

Je la 21a de oktobro 2005, mi intervjuiĝis dum kvinminuta programero pri Esperanto kadre de The Paul O’Grady Show, programo ĉe la brita nacia televidkanalo ITV1, kiu ĉiutage allogas ĉirkaŭ tri milionojn da spektantoj.

Mi tre ĝuis la sperton — mi tutkontente refarus ĝin — kaj la komentoj, kiujn mi ricevis poste estis ĉiuj pozitivaj. Homoj poste eĉ kelkfoje rekonis min kaj alparolis min kiel “stelulon”! Jes, “oni” eble emas iom troigi, mi konsentas. 😉 (Mi devus klarigi, ke temas pri personoj, kiuj jam konetis mian vizaĝon, sed kiu ne antaŭe sciis, ke mi aperos kaj nur hazarde vidis min.)

Ĝuu. Mi ja ĝuis. 🙂